Niewolnictwo na Malcie

Niewolnictwo na Malcie istniało oficjalnie od starożytności aż do okresu nowożytnego, tak jak miało to miejsce w wielu krajach wokół Morza Śródziemnego. System osiągnął swój szczyt pod rządami joannitów, kiedy przybrał bezprecedensowe rozmiary, głównie po to, aby zapewnić galerników dla galer Zakonu, ale także dla innych krajów chrześcijańskich. Naloty handlowe, które były podstawą ekonomicznego systemu militarnego rycerzy-zakonników, pomogły w utrzymaniu tego systemu, częściowo poprzez stworzenie popytu na niewolników do utrzymania floty wojskowej, ale także z powodu napływu muzułmańskich jeńców po wygranych bitwach. W ten sposób Malta stała się centrum niewolnictwa w chrześcijańskiej Europie. Niewolnictwo zostało zniesione na Malcie przez Napoleona Bonapartego podczas jego inwazji na archipelag maltański 16 czerwca 1798.